هفته سی و هفتم
هفته سی و هفتم سلام پسرم
قربون لگدات برم که شیرین ترین کتکی که خوردم لگدای تو بود
امروز روز دومیه که وارد هفته 37 شدیم...داره تموم میشه پسرمممم، داری میای پیشم. فقط 6 روز دیگه مونده. دل تو دلم نیــــســت...منتــظرمممممم...لحظه ها دیر میــره...میخوام پسرمو بغـل بگیرم، بــو ش کنم، بــوسش کنم...دستای نازشو تو دستام بگیرم...بگم خوش اومدی به زندگیمون پسرم... بگم من و بابایی خیییلی منتظرت بودیم... ینی میرسه اون لحظه؟!!....
پریروز با بابایی اومدیم سونو دوباره دیدمت پسرممممم...ماشالله گل پسرم شده 2956 گرم...مامانی این هفته ی آخر خوب تپلی شو و بیا خوووب؟ خدا رو شکر همه چی خوب بود فقط بند ناف دور گردنت بود
چیزی که همیشه ازش میترسیدم و سعی میکردم رعایت کنم که پیش نیاد ولی شد بالاخره... دکتر گفت مراقب حرکاتت باشم که اگه یه وقت کم بشه زودی برم بیمارستان. مراقب باش پسرم...اذیت نشی یه وقت. نگرانم ولی سپردمت دست خدا.
دیروز هم بعد از اینکه رفتیم دکترم و سونو شما رو نشونش دادم و گفت دیگه این آخرین ویزیت دوران بارداریت میشه، با بابا جونی رفتیم میدون امام کنار آبشارا یه جای دنج پیدا کردیم و نشستیم وبستنی و فالوده خوردیم و کلی در مورد شما حرف زدیم و ذوق کردیم و تو رویامون تصورت کردیم و .... اوووووووووه خیــلی خـــوب بود
دیگه آخرین بیرون رفتنای دو نفریمونه... دیگه پسر خوشکلم میاد و 3 نفری بیرون میریم.
.
.
مامان بزرگ قراره جمعه بیاد پیشمون که یکشنبه که قراره تو بیای تنها نباشم. خیلی دلم میخواد همه بیان که من و بابایی احساس غربت نکنیم، خاله فرخنده که هست، دایی حمید هم قراره بمونه تا اون روز...بابا بزرگ و مامان بزرگ و خاله سحر هم میان. کاش اون یکی بابا بزرگ و مامان بزرگ هم بتونن بیان که مطمئنم هر جور شده میان که جیگر بابا و مامانی رو ببینن
تا اومدنت دارم ثانیه شماری میکنم ماهانم
.
.
نمیدونم چی در انتظارمونه ولی میدونم هر چی هست به لطف خدا خوبه...
